یکی از شیرینی های که زینت بخش سفره های افطار می باشد، زولبیا است . در اصل زولبیا از کشور هند آمده و در تاریخ ناصری به آن اشاره شده است که به عنوان هدیه برای ناصر الدین شاه آورده شده است.
مواد لازم:
نشاسته گل : 200 گرم
ماست: 180 گرم
آرد: 20 گرم
زعفران حل شده: ا قاشق غذاخوری
روغن جامد: ا قاشق چای خوری
جوش شیرین: 1/2 قاشق چای خوری
آب یا گلاب: ا قاشق سوپ خوری
طرز تهیه:
ابتدا نشاسته (که بهتر است نشاسته گل باشد اما اگر در دسترس نبود می توان از نشاسته ذرت استفاده کرد . من خودم با نشاسته ذرت درست کردم. ) را با ماست مخلوط می کنیم، چند دقیقه ای صبر می کنیم تا نشاسته در ماست خیس خورده و براحتی حل شود.
بعد آرد را اضافه می کنیم و با همزن خوب به هم می زنیم تا مایع زولبیا صاف و یکدست شود.
سپس روغن جامد آب کرده را اضافه می کنیم(در دمای محیط نرم شده باشد کافی است) و در حین به هم زدن آب یا گلاب را همراه با زعفران دم کرده به مایع اضافه می کنیم .
بهتر است این مایع را برای چند ساعت بگذاریم استراحت کند . بعد زمانی که می خواهیم مایع زولبیا را در قیف بریزیم جوش شیرین را اضافه می کنیم و مایع را خوب مخلوط می کنیم.
در تابه ای روغن را می گذاریم داغ شود. میتوان از حلقه های فلزی برای شکل دادن زولبیا استفاده کرد که کار رو راحت تر می کند . اگر حلقه های فلزی در دسترس نبود یک تابه کوچک بر میداریم و زولبیا را در آن سرخ می کنیم. بعد زولبیا را به صورت حلقه های در هم در قالب یا تابه میریزیم. وقتی یک طرف آن سرخ شد بر می گردانیم تا طرف دیگر آن هم سرخ شود.
سپس در شربت ولرم می گذاریم. حدود 10-5 دقیقه داخل شربت قرار می دهیم. سپس در صافی گذاشته تا شربت اضافی آن خارج شود.